Выд-ва "Плюшч", 205 с., Ціраж – нікакой.

YOBN 800-6-30-206

Шо тута ё

Аўтабіаграфія Пісточыка і Смаркача
Дэцыльны анструхташ
Вож
Маё дзецтва
Пра бабушкін сундучок
Мы і кіны
Пішчотны возраст
Трубачкі жызьні
Галавакружэньне ад усьпехаў
Хвала шапке
Пра нос
Занімацільная заалогія
Ціліхвон
Піціё
Краваць
Лігенда аб Яб*чым Каёце
Псіхадэлічэскія вожыкі
Кой-шо з хвальклёру
Зоюшка
Казка пра малацца і дзівіцу і пра то, што з людзямі любоў дзелае
На празьніке горада
Маё лабатрасства
Тарэлка гаўна, сэр!
Бл*ць-на*уй
Пачэму Мандзілееў стаў Мандзілеевым
Палавіна зьвёзнава неба
Усе мы родам з дзярэўні
Юнасьць
Пісуны брацкава народа і іх пісаніна
Сьмерць на праізвоцтве
Біз купюр і мнагаточый
Back in BSSR
Стула
Пра ачкі
Тэрэспаль – любоў мая
Пуцішэствіе ў Мультландзію
Як памруць беларускія літаратары?
Пра сільных духам
Саша-ідзеал
Васільеўна
Андруха, Бог і весялуха
Ліфцёры-пуцяшэсьцьвенікі
Нісусьветныя історыі
Грэчаская трагедзія
Дзіцікціў
Парыжскія секрэцыі
Самурайскі Пуць
Завішчаньне (Сярогі і Дзімона*)

Уласік Смаркач, былы студзент 23 гады отраду. Паліцічэскі і маральна нянадзёжны. За сьпіной нікакіх дасягненьняў ні назіраецца. Музыка-самавучка, цеарэцік і пракцік біт-культуры.

Сірошка Пістончык, былы студзент, 26 years old, ціпер на рабочых хлябах. Эмацыянальна ўраўнавешэн, эстэцічна грамацен. Масьцер пераўвасабленьняў і нісхадзяшчэй метафары.

(Бела)рускай мовы няма, цэнзура курчыцца ў перадсмяротных канвульсіях, і цмяным 00-ым (гэтаксама як колісь праклятым 90-ым) хутка прыйдзе лагічны харакіры. Аднак панк па-ранейшаму is not dead. Ён падрос, адпусціў бараду і акуляры, і, агледзеўшыся навокал на прадмет халяўных бычкоў, паказаў свету ўдасканаленую версію сваёй камбінацыі з трох пальцаў. Бальшушчы апалагет трасянкі Сірошкі Пістончыка самвыдатаўскім спосабам зрабіў кніжачку сваіх камедных прыпавесцяў: случаі з жызьні, дзідзікціўныя расказы, кашмарыкі і другія развлікацельныя жанры.

З самых глыбіняў Мардору 90-х вырваўся крык тых, хто заўчасна аддаў сваю цнатлівую маладасць падваротням, п'яным дварам і блатхатам. Крык — з перагарам, а таму чытачам ёсць небяспека смеючыся атруціцца духам тых часоў. (Паводле газэты "Наша Ніва")